Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010

Η ψυχολογία της τελευταίας μέρας

Καλημέρα σας, λοιπόν, την τελευταία Παρασκευή του Αυγούστου. Την Παρασκευή που είναι πριν το τελευταίο σαββατοκύριακο του καλοκαιριού. Το σαββατοκύριακο, δηλαδή, που κλείνει τον τελευταίο μήνα του θέρους και υποδέχεται το φθινόπωρο που βρίσκεται με το ένα πόδι προ των πυλών.

Άραγε έχετε σκεφτεί ποτέ γιατί υπάρχει αυτή η παγκόσμια σημειολογία να δίνουμε ιδιαίτερη σημασία σε χρονικές στιγμές που τις χαρακτηρίζουμε τελευταίες μιας περιόδου;
Για ποιο λόγο, δηλαδή, να συζητάμε τόσο για την τελευταία μέρα της εβδομάδας, του μήνα, του καλοκαιριού, των διακοπών μας, ενός επαγγελματικού μας ταξιδιού. Ακόμα και αν ξέρουμε ότι οι χρονικές αυτές στιγμές δεν είναι και τόσο μοναδικές (τόσο  η επόμενη εβδομάδα θα έχει επίσης Παρασκευή , όσο και οι επόμενες διακοπές μας θα έχουν φυσικά την τελευταία τους μέρα), συνήθως τις αντιμετωπίζουμε πάντα με συναισθήματα μεγάλης χαράς ή ανείπωτης λύπης. Συναισθήματα που είναι ικανά να μας κάνουν να ξεφύγουμε έστω και για λίγο από την μουντή καθημερινότητά μας, ή και να χαραμίσουμε την επόμενη πρώτη μέρα της νέας περιόδου με καταθλιπτικές και απαισιόδοξες σκέψεις.

Είναι, άραγε, αυτή την αλλαγή της διάθεσής μας που επιζητούμε έστω και υποσυνείδητα; Σαν, δηλαδή, το μυαλό μας να αποφασίζει ότι για να διατηρήσουμε την πνευματική και ψυχολογική μας ισορροπία θα πρέπει να μας αλλάξει την διάθεση που μας διακατείχε την τρέχουσα περίοδο και να μας ‘αναγκάσει’ να εξισορροπήσουμε τα συναισθήματά μας.  Μια φυσική επιλογή που φαίνεται να υπακούει στους νόμους της φύσης και στη θεωρία κατά την οποία όλα τα συστήματα αποζητούν να βρεθούν σε κατάσταση με την χαμηλότερη εντροπία για να ηρεμήσουν. Όπως φαίνεται η εύθραυστη ψυχική μας ισορροπία έχει πολύ συχνά την ανάγκη να μειώσει την εντροπία της, χρησιμοποιώντας παιχνίδια του μυαλού και σημειολογικά ορόσημα ικανά να μας εξισορροπήσουν.

Μετά, λοιπόν την τελευταία πανσέληνο του καλοκαιριού, την τελευταία μέρα της τελευταίας εβδομάδας του μήνα, ας χαρούμε και το τελευταίο σαββατοκύριακο του καλοκαιριού, αφήνοντας τις καταθλιπτικές σκέψεις να μας κυριαρχήσουν την πρώτη ημερολογιακά φθινοπωρινή μέρα.